Historia Antygony opowiada o młodej kobiecie, córce króla, który został obalony. Edyp, będąc królem, odkrył, że zabił własnego ojca i poślubił matkę. W ramach samokrytyki wydłubał sobie oczy i wędrował na wygnaniu aż do śmierci. Nowym królem Teb został Kreon. Ma on pretensje do dzieci Edypa, ponieważ Polinejkes (syn Edypa i brat Antygony) walczył przeciwko niemu w bitwie między Tebami a Argos.
W tym miejscu pojawia się Antygona. Jej brat Polinejkes, zabity z ręki drugiego brata, nie został pochowany. Kreon nie chce na to pozwolić, ponieważ Polinejkes walczył przeciwko niemu. Oznacza to, że duch Polinejkesa nigdy nie zazna spokoju. Antygona walczy o prawo, które – jak sądzi – należy się jej bratu i jej rodzinie. Należy również pamiętać, że Antygona i jej rodzeństwo są spokrewnieni z Kreonem, ponieważ jest on ich wujem.
Poza postaciami Edypa, w spektaklu pojawiają się również konflikty z oryginalnej sztuki. Część walki Kreona z Antygoną wynika z jego desperackiego pragnienia, by być tak szanowanym jak Edyp. Podobnie jak Edyp, Kreon jest w przenośni „zaślepiony” przez własną dumę, która prowadzi go do złego postępowania i sprowadzenia nieszczęścia na rodzinę i królestwo. Na koniec pozostaje taki sam jak Edyp – pogrążony w żalu i zrozpaczony.