W cytowanym fragmencie „Zabić drozda”, nazywając Dilla „kieszonkowym Merlinem”, Scout ma na myśli to, że jest on tak pomysłowy, że wydaje się niemal magiczny. Stwierdza, że „poznaliśmy Dilla jako kieszonkowego Merlina”, przy czym „my” odnosi się do niej i jej brata Jema. Mówi, że głowa Dilla była przepełniona „ekscentrycznymi planami, dziwnymi tęsknotami i osobliwymi fantazjami”. Słowo „kieszeń” odnosi się do niewielkiej postury Dilla i jego bliskości z dziećmi Finchów. Dill jest gotowy do opowiadania fantastycznych historii. Oprócz wymyślania własnych planów, zawsze jest gotów pomóc Skautowi i Jemowi w ich realizacji.
Merlin był nie tylko najznakomitszym magikiem czasów króla Artura, ale także zaufanym doradcą króla. Określenie Dilla mianem Merlina wskazuje również na jego lojalność wobec dzieci Finchów.
Użycie tej aluzji wskazuje również, że młoda Scout znała legendy arturiańskie. Jako dziecko w latach 30. XX wieku prawdopodobnie czytała o Merlinie w Le Morte d’Arthur Thomasa Malory’ego, być może w wersji J. M. Denta ilustrowanej przez Aubreya Beardsleya, która ukazała się w 1893 roku i została wznowiona w 1927 roku. Opowieści arturiańskie zostały również spopularyzowane pod koniec XIX wieku dzięki Sielankom króla Alfreda Lorda Tennysona.