Ania zaczyna doceniać znaczenie wytrwałości. Ponieważ jest inteligentna, wiele osiągnięć nie było dla niej trudnych, ale łatwość, z jaką przyswaja sobie przedmioty akademickie, przyczynia się do jej niecierpliwości. Rzeczy, które musi opanować, by odnaleźć się w nowym domu i społeczności, wymagają więcej praktyki. Ania uczy się wytrwałości, nawet gdy zadanie wydaje się bezsensowne i nudne, i rozwija znacznie większy zestaw umiejętności, a także docenia innych.
Dziewczynka uczy się też stawiać innych na pierwszym miejscu i być mniej samolubna. Jest to szczególnie widoczne, gdy zostaje na noc, by pielęgnować inną dziewczynkę, która zachorowała. Zamiast martwić się o własne zdrowie, Ania okazuje współczucie i wspaniałomyślność.
Ważną zmianą jest także zmiana poglądu na piękno, polegająca na obniżeniu oceny powierzchownego wyglądu. Ania musi nauczyć się nie zwracać uwagi na język zastraszania, na przykład gdy inni nazywają ją „brzydką”, i doceniać swój wygląd, w tym swoje (słynne już) rude włosy.