Przykładem tego jest sytuacja, gdy Hamlet widzi armię Fortynbrasa maszerującą w kierunku granicy i zastanawia się nad odwagą tych ludzi, którzy ryzykują wszystko dla czegoś, co prawdopodobnie przyniesie im tylko minimalne korzyści. Patrzy na ten akt bezinteresownej odwagi i znajduje w sobie postanowienie, by działać zgodnie z tym, co uważa za słuszne, by pracować nad pomszczeniem ojca i nie tracić więcej czasu na dyskusje i wahania.
Inny przykład można powiązać z atakiem Hamleta na Klaudiusza w końcowej części sztuki. Konflikt z Klaudiuszem i odwaga Hamleta w konfrontacji z nim doprowadziły Hamleta do lepszego zrozumienia własnej roli i przyjęcia roli przywódcy ludzi i ważnego elementu państwa duńskiego.