Burris Ewell to postać występująca w książce, która pozwala czytelnikom po raz pierwszy poznać rodzinę Ewellów. Po obejrzeniu okropnego zachowania Burrisa w szkole można się tylko zastanawiać, jak wygląda jego życie domowe, o czym czytelnicy przekonują się w scenie rozprawy sądowej.
Burris jest przedstawicielem lub symbolem najniższego z najniższych, dna łańcucha pokarmowego, jeśli chodzi o klasę społeczną. Jego rodzina żyje z zasiłku, siedmioro dzieci biega w obrzydliwym domu przy miejskim wysypisku śmieci.
Burris Ewell tworzy scenę, na której widzowie nie wierzą we wszystko, co mówi i robi jego ojciec, a także ilustruje ideę, że nawet ci, którzy są uważani za „białe śmieci”, ci, którzy są najniżej postawieni w społeczeństwie, wciąż mają więcej praw i wiarygodności w oczach ławy przysięgłych niż człowiek czarnoskóry.
Opisz, jak problem wpływa na głównych bohaterów i protagonistów, z czego wynika, jak się objawia i czy został rozwiązany.
W tej książce pojawia się wiele problemów i konfliktów.
Głównymi z nich są rasizm, klasowość i kwestie płci, a wszystkie te konflikty wynikają z kontekstu.
Akcja rozgrywa się na głębokim Południu – w Alabamie – w latach 30. ubiegłego wieku, kiedy obowiązywało prawo Jima Crowa. Panował tam głęboki rasizm, który jest przyczyną konfliktu Toma Robinsona.
Akcja opowiadania rozgrywa się w latach trzydziestych XX wieku, w czasie Wielkiego Kryzysu, kiedy biedni byli bardzo biedni, a nawet bogaci mieli bardzo mało. Dzięki temu różnice między klasami (klasą wyższą, średnią itd.) stały się bardzo widoczne, jak w przypadku konfliktu między Scout a Walterem Cunninghamem.
Kwestie płci wywołują poważny konflikt, ponieważ na Scout wywiera się presję, by „zachowywała się jak dama”. Lata 30. to czas, w którym miejsce kobiety było w domu. Skaut nie pasuje do żadnego z typowych opisów małych dziewczynek z tamtego okresu, co sprawia, że zarówno jej brat, jak i ciotka Alexandra czepiają się jej nieprzystojnych zachowań i cech.
Żadna z tych kwestii nie zostaje tak naprawdę „rozwiązana” jako taka. Jednak przynajmniej wysuwa się je na pierwszy plan i patrzy na nie krytycznie, a nie zamiata pod dywan, co było powszechnym podejściem do takich spraw w latach trzydziestych. Niekonwencjonalne oznaczało, że nie były dyskutowane, ale przynajmniej kwestie te zostały poruszone w celu wywołania dyskusji na ich temat, aby można było ocenić te pomysły.