Jedną z głównych idei ” Dekameronu ” jest wyższość natury nad prawami ludzkiego społeczeństwa i religii. Siła natury jest wyraźnie widoczna w opowiadaniu, ponieważ opowiadający schronili się w wiejskiej willi, aby uciec przed Czarną Plagą w XIV wieku we Florencji.
We wstępie do Pierwszego dnia narrator wspomina o „śmiertelnej zarazie, której przebieg był bolesny nie tylko dla naocznych świadków, ale dla wszystkich, którzy w jakikolwiek inny sposób mieli z nią styczność”. Innymi słowy, zaraza jest uciążliwa dla wszystkich i na tym tle opowiadający bajki starają się odwrócić swoją uwagę. Jednak wyższość natury jest oczywista, a ich opowieści nie są w stanie zatrzeć zniszczenia i nieszczęścia, jakie przyniosła zaraza.
W innych opowiadaniach władza cielesności nad prawami religii również pokazuje, że natura i jej siły są nadrzędne. Na przykład w Czwartej opowieści na pierwszy dzień opowiadacz mówi o „młodym bracie, którego wigoru i pożądliwości nie zdołały poskromić ani posty, ani czuwania”. Innymi słowy, mnich, choć należy do pobożnego zakonu, jest jednak rządzony przez naturę i przez swoje cielesne popędy (które są pochodną natury).