Głównym tematem Dnia trzeciego, jest siła pożądania i jego zdolność do pokonania natury moralnej. Większość z dziesięciu opowiadań dotyczy seksualności człowieka w takiej czy innej formie. Podkreślają one fakt, że zarówno duchowni, jak i zwykli ludzie są podatni na dyktat pożądliwości. Można odnieść wrażenie, że Boccaccio satyryzuje fałszywą prawość, jaką w życiu codziennym przejawiają duchowni rzymskokatoliccy, klasy kupieckie i robotnicze.
Na przykład w pierwszym opowiadaniu Masetto udaje niemowę i staje się swego rodzaju utrzymankiem dla gromadki zakonnic i ich opatki. Wszystkie kobiety cieszą się z nocnych schadzek z nim, a opatka w końcu zatrzymuje jego usługi seksualne na całe życie. W tym opowiadaniu cały żeński zakon współdziała, aby spełnić dyktat swoich żądz.
Inna historia (szósta historia dnia trzeciego) opowiada o tym, jak pewien mężczyzna zaspokaja swoją żądzę posiadania pięknej kobiety, uciekając się do podstępu. I tak Ricciardo (sam żonaty) zakochuje się w Catelli. Chce się z nią przespać, ale kobieta jest tak zauroczona swoim mężem (Filippello), że nie chce się z nim przespać. Ricciardo ucieka się więc do podstępu: informuje Catellę, że jej mąż ma romans z jego (Ricciardo) żoną. Następnie chytry podstępny oszust sugeruje, że Filippello zamierza zażyć przyjemności z żoną Ricciarda w domu publicznym. Catella daje się nabrać na ten podstęp i zamiast z Ricciardo (który, jak sądzi, jest jej mężem, Filippello), sypia z nim. Kiedy odkrywa swoją pomyłkę, jest wściekła. Ricciardo uspokaja ją jednak swoimi słodkimi słowami i łagodnym sposobem bycia. W końcu Catella decyduje się kontynuować pozamałżeński związek z Ricciardo, „przekonawszy się w ten sposób, o ileż smaczniejsze są pocałunki kochanka od pocałunków męża…”.
Kolejna opowieść z trzeciego dnia świadczy o sile pożądania i jego zdolności do zepsucia niegdyś nieskazitelnego charakteru. W dziesiątym opowiadaniu Alibech jest niewinną dziewczyną, która pragnie dowiedzieć się, w jaki sposób może wypełniać nakazy wiary chrześcijańskiej. Postanawia więc poszukać religijnego mentora, a w swojej wędrówce natrafia na Rustico, religijnego pustelnika. Rustico ze swej strony jest podniecony seksualnie przez młodą, pełną życia dziewczynę. Postanawia więc podstępem nakłonić ją do utraty dziewictwa, używając języka duchowego, by opisać akt seksualny jako rodzaj transformującego egzorcyzmu. Nazywa to „wrzuceniem diabła (z powrotem) do piekła”. Mówi się, że ta historia jest jedną z najbardziej sprośnych opowieści w Dekameronie. Jedno jest pewne: podkreśla ono siłę pożądania i to, że nawet szanowane osobistości mogą paść ofiarą jego mocy.