Ostatnie canto Paradiso w ” Boskiej komedii ” Dantego rozpoczyna się hymnem i modlitwą do Najświętszej Maryi Panny, kontynuuje wizję Boga, jaką ma Dante, a kończy refleksją na temat modlitwy i kultu oraz zrozumieniem przez Dantego swojej wizji.
Na początku ostatniego canto poematu święty Bernard modli się do Dziewicy Maryi, wychwalając Jej pokorę i miłość oraz prosząc Ją o modlitwę do Boga, aby Dante mógł Go zobaczyć. Dante ma zapamiętać to, co zobaczył, aby mógł opowiedzieć o tym innym. Maryja patrzy na Dantego, a potem wznosi oczy ku Bogu w modlitwie.
Dante spogląda w górę i widzi Światło. Słowa Dantego zawodzą, gdy patrzy i otrzymuje obraz Trójcy Przenajświętszej w trzech różnokolorowych okręgach, które oznaczają trzy Osoby – Ojca, Syna i Ducha Świętego. Dante otrzymuje również nagłe zrozumienie tajemnicy Wcielenia, ale nie dzieli się tym z czytelnikami.
Canto kończy się refleksją na temat modlitwy i kultu. Dante wspomina widok prostego robotnika klęczącego w kościele, odmawiającego modlitwy i zostawiającego świat za sobą. Podobnie czyni Dante i zastanawia się nad swoim poematem, który powstał z „żarliwego krzyku” jego duszy. Rozumie teraz wolną wolę, przebaczenie, pokój, triumf Chrystusa i znaczenie prawdziwego kultu.