Monolog Hamleta charakteryzuje go w różny sposób, w zależności od tego, jaką motywację ma do jego wygłoszenia. Jeśli wierzymy, że Hamlet WIE, iż Klaudiusz i Poloniusz podsłuchują, to można argumentować, że Hamlet (jeśli udaje obłęd) podsuwa im wersy dotyczące jego rozważań o samobójstwie.
Można też argumentować, że mówiąc o „działaniu”, ma na myśli zabicie Klaudiusza i chce sprawić, by Klaudiusz obawiał się, że ma go na oku…
Jeśli uważasz, że Hamlet myśli, że jest sam, to możesz zinterpretować ten monolog jako wgląd w wewnętrzną pracę mózgu Hamleta. „Być albo nie być, oto jest pytanie (…) czy szlachetniej jest w umyśle cierpieć z powodu strzał i uderzeń skandalicznego losu, czy też wziąć broń przeciwko morzu kłopotów i przeciwstawiając się, zakończyć je”. Innymi słowy, zastanawia się: „Czy powinienem żyć, czy umrzeć? Czy jestem szlachetniejszy, jeśli cierpię wszystkie udręki, które życie na mnie rzuca, czy też lepiej jest wziąć broń (oręż) przeciwko kłopotom, które życie na mnie rzuca, i zabić się?”. Wiele zależy od tego, jak odczytasz ten monolog.