Szaleństwo Ofelii ukazuje nam niszczycielski wpływ wszystkich oszustw i dwulicowości, które miały miejsce w Elsinore. Ofelia to słodka, niewinna młoda dama, bezwstydnie wykorzystywana i maltretowana przez brata, ojca Klaudiusza i oczywiście samego Hamleta. Jest to jedna z niewielu rozpoznawalnych normalnych postaci w sztuce, która nie jest w jakiś sposób skompromitowana moralnie, nie jest uwikłana – przynajmniej nie z wyboru – w jakąś mroczną dworską intrygę.
W scenie 7 Klaudiusz, jak zwykle, myśli tylko o sobie. Wplątuje Laertesa w intrygę, która ma raz na zawsze wykończyć Hamleta, aby chronić jego tron. Laertes, który po śmierci siostry staje się bardzo porywczy, natychmiast wyrusza, by zemścić się na Hamlecie i tym samym zniweczyć starannie ułożone plany Klaudiusza. Jeśli chodzi o Gertrudę, wydaje się ona szczerze przejęta tragiczną śmiercią Ofelii, ale jednocześnie zdaje się nie wiedzieć o szerszym kontekście, niejako o przyczynach jej samobójstwa. Innymi słowy, Gertrudę można odczytać jako na swój sposób niewinną i naiwną.