Epickie dzieło Giovanniego Boccaccia ” Dekameron ” powstawało przez kilka lat, i zawiera przeróbki popularnych mitów i legend. Na uwagę zasługuje jego wersja mitu o Gryzeldzie, w której mężczyzna sprawdza posłuszeństwo i cierpliwość swojej żony, poddając ją wielu okrutnym próbom.
Mit o Gryzeldzie jest niezwykle podobny do biblijnej historii Hioba, w której Bóg wystawia Hioba na próbę, poddając go tragedii. Istotna różnica polega na tym, że o ile tragedie Hioba były rzeczywiste, o tyle tragedie Griseldy są fikcyjne, stworzone przez jej męża Gualtieriego, Choć twierdzi on, że zabił ich dzieci, one jednak żyją, a kiedy się z nią rozwodzi, odsyła ją do domu jej ojca, gdzie wie, że zostanie przyjęta i pocieszona. Ze swej strony Griselda jest zadziwiająco spokojna i uległa. Ponieważ była prostą kobietą, gdy się z nią ożenił, daje do zrozumienia, że traktowała jego hojność jako dar, a nie jako uprawnienie. W tym sensie Griselda jawi się jako kobieta „idealna” w tamtych czasach, kiedy od kobiet zawsze oczekiwano podporządkowania się mężom i znoszenia upokorzeń. Metafora ta nie przetrwała jednak próby czasu i dlatego nie jest dziś dosłownie aktualna.