E. M. Forster w swojej książce ” Aspekty powieści „, wprowadził rozróżnienie między postaciami płaskimi i okrągłymi. Zdefiniował postać płaską jako taką, która nie jest w pełni ukształtowana lub rozwinięta i która ma być może tylko jedną lub dwie cechy charakterystyczne. Natomiast postać okrągła to taka, która jest w pełni rozwinięta i która jest psychologicznie przedstawiona czytelnikowi w całej swojej pełni.
Kiedy rozważymy te definicje, stanie się jasne, że Holden może być uznany jedynie za postać okrągłą. Rozważmy sposób, w jaki Salinger w całej powieści odsłania pełny charakter tego bardzo niespokojnego młodego człowieka. Pokazuje, jak bardzo jest on nieświadomy tego, co się z nim dzieje, a także jak prawie nie panuje nad swoimi działaniami. Dobrym tego przykładem jest wczesny fragment powieści, w którym Holden opowiada o swoim bracie, Allie, i o tym, jak zareagował na jego śmierć:
„W noc jego śmierci spałem w garażu i wybiłem pięścią wszystkie cholerne okna, tak po prostu, do cholery. Próbowałem nawet wybić wszystkie szyby w kombi, które mieliśmy tamtego lata, ale miałem już wtedy połamaną rękę i nie mogłem tego zrobić „.
Zaczynamy zdawać sobie sprawę, że narrator, który opowiada nam swoją historię, jest wyraźnie niewiarygodny, ponieważ nie zdaje sobie sprawy, jak bardzo zniszczyła go śmierć brata. Jego dość lek komyślne przygody można postrzegać jako wynik, przynajmniej częściowo, nierozwiązanej żałoby po bracie. Taka złożoność psychologiczna jest mo żliwa tylko w przypadku postaci okrągłej.